Janek

Jak byłam mała to chciałabym być Jankiem z czterech pancernych, mama leczyła mnie w polowym szpitalu tabletkami z marchewki i zdrowiałem w oka mgnieniu. Do przedszkola wstawałem na hasło – Jasiu wstawaj! I podrywałem się natychmiast na baczność. Taki byłem dzielny. Później byłam Ronją córką zbójnika i stałam się bardzo niezależna. To był nie bardzo dobry wzorzec bo stałam się nieznośnym dowodem na to jaki wpływ wywiera literatura i inne obrazy na młode chłonne ciało. Książeczki „O Kacperku co psom szył buty” i „O kotku co szukał mamy” uczyniły mnie nadwrażliwcem rozczulającym się nad cierpieniem dzieci i zwierząt, co uważam akurat za pozytywny wydźwięk mojej cielęcej edukacji, co z koleji doprowadziło mnie do nadmiernej percepcji rzeczywistości, która dokucza mi do dziś. Pozycje L.M Montgomery pozwoliły uwierzyć w romantyczną miłość i własną wyjątkowość. Poezja Baczyńskiego i Różewicza poruszała moją duszę ale ostatecznie porwali mnie egzystencjaliści i ból istnienia dokucza mi każdego dnia, a no to już lekarstwa niestety nie ma:).

6 kg

Nieudolni pracownicy opieki społecznej sami potrzebują opieki. Umiera pod ich nadzorem chory 6 – letni chłopczyk, wychudzony, zagłodzony na śmierć, waży 6 kg. Mój starszy syn też ma 6 lat, a najmłodszy prawie 2 mies. i waży 6 kg.

Wynagrodzenia pracowników opieki powinny być zależne od udzielania rzeczywistej pomocy ludziom, a nie jakiś podejrzanych wizyt i nadzoru nad podopiecznymi. Po co te opieki ?

To samo urzędy pracy, w których nie ma pracy, po co zatrudniać tam tych wszystkich pracowników, chyba tylko po to by wypełniali okienko, takie panienki. Płacić pracownikowi za wykonaną pracę, a jaka pracę wykonują te dwie instytucje? Pewnie najlepiej im idzie wypełnianie statystyk.

Bułka

W tramwaju rano jedzie do szkoły chłopczyk z mamą. Mama jest młoda i bardzo chuda, on taki typowy chłopiec. Je ze smakiem suchą bułkę.  

- Mamo jeszcze jedną bym zjadł!

- Cicho bądź, poczekaj aż wysiądziemy!

Jest jej wstyd, że dziecko suche bułki wcina. A wszystkie dzieci nasze są lalala, bablabla…

Tylko niektóre zjadają suche bułki.

Samotnosć

Jestem samotną starszą panią. Kto mnie wysłucha? Kto posłucha historii mojego życia? Może przysiądę się do tej miło wyglądającej pani i jej opowiem jaka córka jest zdolna i jaką ma cudowną pracę tylko o mnie zapomniała. Jestem taka z niej dumna. Może jutro mi się uda w kolejce do lekarza z kimś słówko zamienić. Mój pusty dom obiera mi oddech, a ja chciałabym jeszcze wnuków doczekać.